شروع ماه محرم و مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیه‌السلام
بسم رب النور، رب العشق، رب العالمین بسم احمد، بسم زهـرا و امیرالمـؤمـنین بسم رب الجود، بسم مجتبی، بسم الکریم بـسـم ثـارالله، بـسـم‌الله رحـمـن الـرحـیم باز هم فـصل بهـارِ گـریه و آهـم رسید شکر می‌گویم دوباره ماه دلخواهم رسید السلام ای بهترین ماه! ای محرم السلام! السلام ای بهترین ارباب عـالـم! السلام از تو ممنونم که از غم راحتم کردی حسین با تمام روسیاهی دعـوتم کـردی حسین تو مسیحای منی و روضه‌ات دارالشفاست گریه بر داغ تو بر هر درد بی‌درمان دواست قطرۀ اشکی سبب شد کور بینا بازگشت با عصا آمد به سوی روضه با پا بازگشت هست مدیون تو سر تا پا وجودم یا حسین بی‌نگاهت صد کفن پوسانده بودم یا حسین حرف پیر زیرکی همواره در یاد من است مثل او این حرف در طوفان فریاد من است «هر که هستم، هر چه هستم، بر کسی مربوط نیست» جود اربابم حسین بن علی مشروط نیست پیرهن مشکی به تن کردن عبادت کردن است یا حسینِ ما همان قرآن تلاوت کردن است گرچه دور افتاده‌ایم از کربلا، هیئت که هست دست ما کوتاه مانده از حرم، تربت که هست چادر زهرای اطهر سایبان روضه‌هاست بانوی پهلو شکسته، میزبان روضه‌هاست روضه‌ای را که به پا کرده در این دنیا خودش اختیارش نیست دست هیچکس الا خودش بی‌اراده، غرق ناله، بی‌امان، بی‌اختیار گـریـه بـاید کـرد مـثل مـادران داغـدار گـریه‌های مـادرانه یـادگار فـاطـمه‌ست روضه خواندن کار ماها نیست، کار فاطمه‌ست سوخـتی در آتش صحـرا بُـنَیّ، سوخـتم رفت غارت آن لباسی که برایت دوختم کاش در گودالِ خون عطشان نبودی لااقل پیش چشم این و آن عریان نبودی لااقل |